In mijn werk is te zien wat ik belangrijk vind of wat me raakt. Ik maakte veel beelden van vrouwen, over moederschap, over relaties, nabijheid, ouderdom. En soms pak ik een actueel thema, zoals vluchtelingen of corona, voor een speciale presentatie over zo’n onderwerp.
In het begin is er niets dan een steen of een stuk hout. Geen modellen of tekeningen, geen plan. Beeldhouwen is voor mij als het leven zelf: ongewis. Ik verras mezelf en werk en speel met wat zich voordoet. Dit spel van materie en toeval lijkt niet logisch, maar het ontstaat vanuit een sterke behoefte aan logica. Een streven om wat zwaar en ingewikkeld is (in je hoofd, in het leven) licht en helder te maken. Zodra ik aan een beeld begin, ontstaat er een eenvoudige vorm. Een nieuw beeld, het vertrekpunt voor een nieuw verhaal over angst, vervreemding, liefde of nabijheid.
